Na twee weken...

Hallo allemaal,

We zijn ondertussen terug een week verder. Ons plan was om dit weekend een beetje te relaxen en uit te slapen aan het Kivumeer want we waren behoorlijk moe na twee weken nachten. Maar dat uitrusten is niet echt gelukt, ik voel me zelfs meer moe dan voor ons vertrek.

Maandagnacht was een hectische nacht, ik heb vijf bevallingen begeleid en Ruth was een beetje gefrustreerd dat ze ze allemaal misliep, maar tegen de ochtend had ze toch bij drie bevallingen kunnen helpen. De volgende dagen werd het als maar kalmer in het ziekenhuis, minder vrouwen, terug meer studenten. Een interessante conversatie met de vroedvrouwen was het resultaat; over hun visie op vrouwenbesnijdenis, trouwen, mannen,…

Alles op hun laten afkomen, dat is een beetje hun visie. Vaak weten we niet hoelang de vrouwen zwanger zijn, voor hen is het dan ook niet verschieten wanneer een baby’tje van minder dan 28 weken geboren wordt en sterft. Zo was ik ook mijn kluts kwijt toen ik na een bevalling nog een vruchtzak zag, een tweeling? En ja hoor, ik brak de vliezen en ik voelde nog twee kleine voetjes. Zo’n situatie is bijna ondenkbaar bij ons, maar maken het werken hier wel spannend.

Overdag slapen is niet van zelfsprekend, veel lawaai, een bioritme dat niet mee wil en niet te vergeten de Lariam. We steken alles op de Lariam: onze verschrikkelijk nachtmerries, ik doe de ene na de andere bevalling als een grote mislukkeling en lig ertussen bezweet wakker. Ruth is daarentegen klaarwakker en begint plots te roepen nadat ze begon te hallucineren.

Nu verder over dit weekend. We zijn goed vertrokken: snel en goedkoop. Eindelijk aangekomen bij een prachtig strandje klaar om een pootje te baden en ons boek te verslinden maar dat was buiten enkele kinderen gerekend. Ze achtervolgden ons en staarden ons aan als gorilla’s. Ze waren uit op ons gerief, daar ging ons zorgeloos namiddagje. Gelukkig hebben enkele jonge mannen ons onder hun hoede genomen. ‘s Avond waren we uitgenodigd bij een man die we eerder die dag hadden ontmoet. We keken er naar uit om een echte traditionele maaltijd te verorberen, maar de man had blijkbaar andere plannen met ons (ons geld), gelukkig had hij een aangename familie en hebben we het ons toch laten smaken. Zaterdag bezochten we een havendorpje, maar we vonden niet echt iets dat op een haven leek, 2 boten en enkele kanootjes. Maar we hebben we genoten van de hot springs (lees: een plasje warm water) en onze wandeling naar de vismarkt door de jungle die er niet was, wel vijf vissen gezien daar. In de namiddag opgetrokken met een Duitser en twee Afrikaanse voetballers, tussen de regen door zijn we samen gaan zwemmen. Na een avond van preken over morele waarden, vroeg gaan slapen in een overvolle dorm. Een hel: zeker voor Ruth die zeeziek werd van de persoon die onder haar lag. Heel de nacht is er lawaai geweest en vijf uur ‘s morgens stonden ze allemaal op en maakten iedereen wakker . Zondag, het plan was om naar Kibuye te gaan maar er was geen bus, misschien ging er nog een vertrekken rond de middag maar dat waren ze precies niet zeker dus besloten we maar terug te keren naar Kigali. Hier hebben we terug onze Duitse vriend ontmoet. Nu naar de cinema, althans dat is het plan... (wordt vervolgd)

Vele groetjes