Dag vriendjes en vriendinnetjes!
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat Iens en ik jullie vaarwel zeiden en toch zitten we hier al op een 3e van onze tijd. Concreet wil dat zeggen dat onze eerste stage op het verloskwartier van het Muhima Hospital erop zit.
Wat is er ondertussen zoal gebeurd...?
Na onze trip naar Gisenyi wouden Iens en ik graag eens een bezoekje aan de cinema plegen. Wij dus op de 'taxi-moto' door Kigali naar "Planet Cinema and Club". Ja, die Club die was er, maar de Cinema... Die waren ze net, toevallig, precies op dat moment aan het renoveren... Geen sprake van een oeroude Hollywood-film, maar dus wel een gezellig drankje in de bijbehorende club. Uiteraard was dat niet het plan van de ober die ons al helemaal begon in te palmen en verhalen te vertellen... Tot zo ver ons rustig avondje uit...
De afgelopen week hebben we in feite niet zo veel gedaan... We waren van plan drie nachten te doen, maar dat bleek buiten het aantal studenten van hier gerekend te zijn. Onze eerste nacht stonden we in totaal met vijf... De tweede zelfs met zes en de derde met acht! OK, er zijn vaak wel veel vrouwen binnen en veel dingen te doen, maar zelfs niet genoeg voor zoveel studenten... We zijn twee keer dus vroeger naar huis gegaan en hebben in het weekend nachten gedaan.
Wat is er ondertussen zoal op stage gebeurd? Wel... De eerste nacht van deze week komen we toe en weigert de kraan enige dienst... Resultaat: geen handen kunnen wassen, en iets later op de avond... Geen 'alèzes' (grote blauwe doeken die gebruikt worden om de verlos/onderzoeksbedden af te dekken, damsteun te geven, de kindjes in op te vangen)... Hoe we het gedaan hebben, ik weet het niet, maar het ging...
Diezelfde avond viel de elektriciteit ook regelmatig uit! Zo heb ik ondermeer een bevalling bij het licht van gsm's moeten doen... Dat op zich, ging nog, maar om te zien of de placenta volledig was... Ik dacht het wel, ik hoop het toch althans...
Ondertussen hebben Iens en ik al verschillende keren zelfstandig gehecht en dat lukt ook steeds beter!
Iens werd onze tweede nacht ongeveer overmeesterd door een echte Rwandese mama, die al bij de eerste contractie ongeveer tegen het plafond hing (nog een geluk dat de dokter van wacht afzag van zijn plan om haar een Oxytocine-infuus te plaatsen). Het was echt een grappig zicht... Iens was juist begonnen met haar toucher toen die vrouw besliste dat ze van het bed moest springen... Iens zat daar nog met haar hand... Op een bepaald moment liep ze weg, de gang uit... Wij daarachter... Ook riep ze de hele tijd 'My friend, pray with me!', of 'He's killing me' of... 'I will never do it again'... Het was echt de moeite om te zien hoe een grote stevige Afrikaanse mama zich helemaal op Iens wierp.
Onze laatste nacht was anders ook de moeite... Zo heb ik twee bevallingen gedaan, van een 7e en zelfs eentje van een 8e kind (concreet: veel kan je niet doen, want dat kind glijdt er als het ware uit!)... Een andere bevalling was nog best wel verrassend... Aangezien de vrouw (eerste kindje) bij aankomst al volledige ontsluiting had en meeperste, haastte ik mij om alles klaar te hebben... We kijken hoe het hoofdje bleef staan (en dachten, tiens, dat ziet er raar uit...) en voila... Het hoofdje wordt geboren in Achterhoofd achter (of zoals ze ook zeggen 'een sterrenkijker').
Ziezo dat was het even, foto's van het ziekenhuis en kleine uitstapjes zijn er al, maar moeten (wanneer ik weer eens zeeën van tijd heb) nog op de website gezet worden...
Hou jullie goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten